Ditmaal hebben we gekozen voor Diemse Kermis en het is geschreven door Ans Otten. Als woord van het kwartaalblad hebben we gekozen voor steile wand ri-jen. Bi-j ‘t steile wand ri-jen reje een aantal motoren in een soort van grote höltere ton. Het was de bedoeling um zo lang meugelijk oerend hard baove in de ton te blie:ve ri-je. Degene die dih ’t langste vol hie:l was de winnaar.
Diemse Kermes, de eerste zondag nao de tiende oktober
As kind van een jaor of nege verheugde ik mien op de kermes. Ik keek d’r nao uut, al was d’r vroeger nie:t zo völ te doe:n als now. Mien moeder kaokte dan heel lekker: braodvleis, gestaofde peerkes en zute appels meh krinte. Dah leste was een traktatie veur mien, dat von’k wel zo haevig lekker. Echte kermeskos!!
Uut de Hoogmis kwam een naef van mien moe:der koffie drinke meh ’n grote plaat cake, dén gebakke was in ’n wonderpan. Daornao kreeg hi-j een borreltje en as hi-j dan goeie zin had, probeerde wi-j een zakcent van ‘m af te troggele; hi-j verdie:nde dit met zwikke wel weer terug. Dan harre wi-j een extraatje veur de botsauto’s of ’t peerdjesspöl. Alhoewel: in de botsauto’s he’k mao een keer gezaete: ik kwam d’r uut meh blauwe bille, dah dus nooit meer! Ook de luchtschommels von’k mao niks. Ik wier d’r zo misselek van as een kat.
Was ’t erg druk, dan kwam Berendse, dén hah een golde tand in de mond; hi-j was nog neh nie getatoeëerd. Ging ‘t te hard of wanneer de tied um was, dan trok hi-j aan het schuitje en dan kwam de schommel tot stilstand op een grote autoband. Dah was de rem. Zo kon d’r dan weer ’n ander stel in. Als het donker begon te worre, kwamme de jonge stellekes schommele, gi-j kunt wel begriepe waorum.
Nee ik lie:t ’t bi-j ’t töwke trekke.
Now zie’j dah nie meer, mao in onze tied, ko’j nog steile wand ri-jen en op ’n grote motor naeve de wand op ri-je en steeds mao hoger, ik vond dah zo eng. Dah was weggeleid veur de waoghalze. En a’j heel stoer wolle zun, deej ie een poging um de boksbal te bewerke.
Dao deeje de vrollie nie:t aan meh.
Ook was d’r een bokstent; daorin kon een plaatseleke figuur met ‘m bokse. Mao, meestal wier dén nao effe spartele meteen aan de grond geslage. Die bokstent kwam alleen met de Diemse Kermis, met de Meimerk nie:t. De Diemse kermis duurde dri-j dagen en de Meimerk mao twee dage. Veurdah wi-j nao de kermis mochte, moesse wi-j eers nao ’t Lof um te bidde. Nao ’t Lof ging de kermes ook pas los. ’t Begon dan al een bitje te schemere en wi-j moesse dan nog wel een half uur lope eer wi-j in Diem ware, mao dah ha’j d’r graag veur aove.
Jan mien bruur spölde veur Bedelman.
Wi-j krege ieder een daalder per persoon. Jan ging daomet in alle attracties zitte en koch gin snoep, terwijl ik van mien cente alleen mao kaneelstok, jöddespek, nogablok etc. en ’n grote rooie zoerbal koch. “Koop alleen bi-j Bosman”, zei mien moe:der, dan krieg ie altied afgepas geld terug. Dan kreeg ie dan ook nog meh dah d’r nog wel eerleke minse ware.
Kwam ik thuus, ha’k bi-jnao alles nog en dan was mien bruur zo leej, dan vroeg-t-e: “Zulle wi-j bedelaar spölle? Wat der natuurlek op neer kwam, da’j dah dan ook mao deej. Hi-j kon dan ook nog geniete van al dah lekkers. Mien bruur was wel dri-j en een half jaor jonger en dan harre gi-j spiet met ‘m.
De maondag was veur de kleine kindere, mao op dinsdag was de echte merk. De hele straot sting vol meh allerlei kräömkes. D’r was gin deurkomme aan in de Raodhuusstraot, ’t krioelde van de minse. Bi-jnao iedereen koch wel een kermeslot en harre gi-j wah gewonne, dan ko’j de prijs afhale bi-j Looman in het café. Mao ’t ging d’r um of gi-j ’t peerd gelot harre. Dah was de eerste prijs, heel spannend!
D’r kwame ok geregeld zatte minse uut ’t café, want harre ze wah gewonne, dan wier ’t meteen verzaope.
As mien vader goeie zin hah kwam hi-j thuus met paling. Dah was wel zo lekker, dah kreeg ie alleen mao met de kermes. Paling was de afsluting van de kermes. Daornao kon de knip uutgewasse wodde en aan de waslient wodde gehange.
