Oprichting voetbalvereniging Theodem in 1922
In het dorp Didam voetbalden in het begin van de jaren twintig van de vorige eeuw onder meer spelers van het tweede team van de inmiddels ter ziele gegane vereniging Loil Vooruit. Enkele bekende namen waren Frans van Gorp, de gebroeders Frans en Leo Willemsen (hotel Het Wapen van Gelderland), Frans Bergmans en de gebroeders Jan en Joop Even (Coöperatie De Vruchtboom). Er werd zondags gespeeld in de wei van Even aan de Beekseweg (nu Wilhelminastraat) nabij de protestantse begraafplaats en vervolgens werd uitgeweken naar het weiland van Ros in de Tatelaar. In 1922 werd een weiland van Gradus Peters gehuurd, gelegen voor het huis van Hend Peters aan de Oudestraat (nu Luijnhorststraat). Als oefenveld werd de wei van Jan Even sr. aan de Kruisstraat gebruikt. Inmiddels was voor deze voetbalactiviteiten een eigen voetbalvereniging opgericht, genaamd Theodem. Als voorzitter was benoemd (H.L.G.) Louis Olislagers, zoon van de bekende veldwachter – en Jan Even was secretaris. Het pad van de pas opgerichte voetbalclub ging niet over rozen. Velen droegen het ruwe voetbalspel geen warm hart toe en op de zondagmorgen moest men eerst gaan kijken of de doelpalen er nog wel stonden. Deze werden nogal eens afgebroken en dan moesten deze ‘s morgens eerst worden hersteld, alvorens er ’s middags gevoetbald kon worden.
Fusie Theodem en korfbalvereniging ‘Victoria’ in 1923
In 1923 leek een betere tijd voor de voetbalsport in het dorp Didam aan te breken. Voorzitter Jo Stevens (eigenaar van Hotel De Harmonie) verzocht namens het bestuur van de korfbalvereniging Victoria om een gecombineerde bestuursvergadering met als doel de beide verenigingen samen te voegen. De ledenaanwas van Victoria bleek namelijk sterk te zijn afgenomen, omdat de Diemse jongens meer om voetbal bleken te geven. Het ruwe voetbal had het op dat moment gewonnen van het nette korfbal en voetbal werd niet langer als een kannibalensport gezien. Uiteindelijk werd tot samenvoeging van beide clubs besloten en als naam van de fusieclub werd Victoria gekozen, omdat deze club het langst bestond. Jo Stevens bleef voorzitter, Jan Even werd secretaris en Jan Som werd gekozen tot penningmeester. Er werd gevoetbald op het gehuurde weiland van H. Kummeling in de Tatelaar. De voetballers gebruikten de groen-wit gestreepte reserveshirts van de korfbalvereniging, omdat hiervan voldoende exemplaren voorhanden waren. Er werden diverse vriendschappelijke wedstrijden gespeeld en in de omgeving werd aan zogenaamde seriewedstrijden deelgenomen.
Seriewedstrijden betroffen meerdaagse toernooien, waarbij de deelnemers met muziek van de kleedaccommodatie (meestal een ruimte in een café) naar het veld marcheerden en deze wedstrijden trokken in het algemeen meer publieke belangstelling. Op deze wijze werden de financiën van de club in evenwicht gebracht. In het seizoen 1924-1925 werd door Victoria in de 2e klasse e van de competitie van de RKUVB deelgenomen. NDC uit Nieuw-Dijk was ook in die klasse ingedeeld. Dit werd een rampseizoen door een beenbreuk van Victoria-keeper Nol Hassink in de wedstrijd Victoria – Thesos (Lobith).
Voetbal bleef in de ogen van vele Didammers een veel te gevaarlijke sport en door dit voorval werden zij in hun gelijk bevestigd. Het gevolg was dat meerdere jongens van hun ouders niet meer mochten voetballen. Het voetbal bij Victoria kwam op een laag pitje te staan en was er voorlopig niet meer bij. Hier en daar werd nog wel een een vriendschappelijke wedstrijd gespeeld of aan een toernooi meegedaan.
Bronnen:
- Didam 1815-2005 Een Liemerse plattelandsgemeente, hoofdstuk Schutterswezen, blz. 363 – 365, (Didam 2008)
