Voorgeschiedenis

Op 18 januari 1954 was de verkoop van de oude kerk aan de rooms-katholieke Didammers een feit. Afgesproken was – vanwege de gevoeligheden wederzijds – dat er niet juichend zou worden gedaan in de rooms-katholieke media. Dus geen ‘Voor de verkoopster krenkende uitingen van vreugde’! Ook geldt nu nog steeds de bepaling dat in de Mariakerk geen aanduiding aangebracht mag worden waarin melding wordt gemaakt van de verkoop. Voor het bedrag – na aftrek van de overdrachtskosten overgebleven – van ƒ 207.500,– kon de protestantse gemeente een nieuw onderkomen gaan bouwen. Totdat de nieuwe kerk klaar was, mochten de protestanten gebruik blijven maken van de oude dorpskerk.

Bouw nieuwe kerk aan de Torenstraat

Het eerste ontwerp van 2 april 1952 (!) werd afgekeurd, deels omdat het (te) sterk leek op de Sint Martinuskerk en deels omdat men het te groot achtte. Het moest kleiner en minder rooms. Het tweede schetsontwerp zag er te simpel uit en daarom besloot architect Heineman (bna) om er dan maar een paar ‘schoorstenen’ in te schetsen. En daar was men in Didam wel gelukkig mee.

Eerste ontwerp 2 april 1952	Tweede ontwerp 11 februari 1954	Defnitief ontwerp 4 mei 1954

Het gebouw kwam in de tuin van de oude pastorie te staan (die later werd afgebroken...). Het interieur was ontworpen voor honderd zitplaatsen: zestig in de vorm van banken en veertig in de vorm van stoelen. Voor de bouw van deze kerk hadden vier bedrijven meegedaan aan de aanbesteding op 20 mei 1954:

De bouw werd dus aan de Fa. Berendsen en Zonen gegund. Op 25 mei 1954 stuurde architect Heineman aan het college van kerkvoogden de definitieve begroting voor de bouw van de Nederlands-hervormde kerk

Eindresultaat 1955

Het interieur

De toenmalige predikant – dominee W. P. J. Wesseldijk (predikant in Didam van 1952 tot 1958) vroeg de beeldhouwer Han Petri – zoon van de voorganger van dominee Wesseldijk, dominee Jacobus Petri – om een kunstwerk te maken boven de ingang van de kerk. Han Petri heeft daar ƒ 250,-- via de architect voor in rekening gebracht. Het doopvont is – naar een ontwerp van architect Heineman – gemaakt van Sint Paul’s kalksteen door Steenhouwerij R. van Dijk jr. uit Arnhem, voor de prijs van ƒ 345,--. Eenzelfde doopvont is ook gemaakt voor de Immanuelkerk in Brunssum. De stoelen kwamen van de firma Zwagerstoelen uit Ermelo; de banken, de stoel achter de tafel, de tafel, het liturgiebord met cijfers en letters, de knielbank en de gordijnen werden geleverd door de Fa. J. W. Bolder & Zonen, Timmer- en Meubelbedrijf annex Meubelhandel, Kerkstraat A 36, voor een totaalbedrag van ƒ 4.801,39.

De eerste kerkdienst in de nieuwe kerk werd pas op 12 maart 1956 gehouden.

De oude en de nieuwe kerk

Bronnen:

• Didam in de Twintigste eeuw, jaar 1955 (Didam 2007)